برنامه ریزی تحقق توسعه شهری پایدار از دیدگاه زیست محیطی

به طور کلی فعالیت هایی به واسطه انسان در پهنه سرزمین انجام می شود و الزامات اکولوژیکی آن موجب می شود هر منطقه درزمینه نوع توسعه با توجه به توانایی، امکانات و محدودیت های محیطی موجود ارجحیت های متفاوتی داشته باشد؛ جهانی که امروزه ما در آن زندگی می کنیم، دنیایی شهرگراست که نتیجه آن، دوری از محیط طبیعی و پذیرش ناخواسته نبود تعادل های نشئت گرفته از ارتباط ناموزون انسان و فضاهای شهری(ابراهیم زاده و مجیری اردکانی، ۱۳۸۵: ۴۳) و آسیب هایی است که بر محیط زیست وارد می آورد؛ از این رو ایده ها و رهیافت هایی لازم است که روشی نوین دربرابر میراثی باشند که شهرنشینی گسترده به جا مانده است. در پی گسترش شهرنشینی در قرون اخیر و افزایش جمعیت که بر آن دامن زده، توجه به شهرها و مسائل مربوط به آن یکی از ضروریات مدیریت در هر شهری است. امروزه شهرها برای آسایش و آرامش هرچه بیشتر شهروندان نیاز به مدیریت دارند. در همین جهت هدف اصلی توسعه پایدار تامین نیازهای اساسی, بهبود سطح زندگی, اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده امن بیان شده است؛ پایداری در ابعاد مختلف اقتصادی, اجتماعی, فرهنگی, زیست محیطی, کالبدی و... مستلزم به کارگیری سیستم مدیریتی کارآمد با قدرت کافی برای رسیدن به اهداف ذکر شده است. با توجه قابل ملاحظه و مستمر افرد, محققین و دولت ها در مورد مساله پایداری زیست محیطی در سه دهه پایانی قرن بیستم, به نظر می رسد تقاضا برای توسعه پایدار شهری و شهرهای پایدار مهمترین چالش فراروی بشریت در قرن بیست و یکم باشد. از سوی دیگر جستجو برای یافتن شهر ایده آل یعنی آن شکلی از شهر که بتواند هم امتیازات تکنولوژیک و هم روحیه سالم زندگی روستایی را بر اساس ایده های روشنگرانه عدالت اجتماعی بیان کند از قرن های دور بسیار مورد توجه و یکی از دل مشغولی های مهم بسیاری از فلاسفه, مصلحان اجتماعی, نویسندگان, معماران, و شهرسازان بوده است.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: برنامه ریزی ، مدیریت شهری