بررسی عنصر رنگ در شعر شاعران (سعدی و مولانا)

رنگ کیفیتی است که از ظاهر چیزی دیده می شود و انعکاس نور از اشیای مختلف است که به چشمما می رسد و انواعی دارد.سه رنگ اصلی که از گذشته وجود داشته قرمز و زرد و آبی بوده اند و سفید و سیاه هم جزء رنگ هایخنثی هستند. رنگ ها پرکاربردترین عناصر میان اقشار مختلف جامعه به خصوص شاعران است .استفادهی شاعران از رنگ ها به دو صورت نمادین و متعارف بوده است. شاعران در آثار خود به جنبه ی حسیرنگ ها نظر و توجه داشته اند و اما گاهی فراتر از آن ویژگی های نمادین آن را نیز در نظر گرفته اند.یکی از شاعرانی که در شعرهای خود رنگ را به کار برده است سعدی است. بیشترین رنگ هایی کهسعدی در اشعار خود استفاده کرده است سیاه، سرخ و سفید است. رنگ سیاه پرکاربردترین وپرتکرارترین رنگ در اشعار سعدی است. رنگ سیاه در مثنوی مولانا بسامد بالایی دارد و از رنگ هایپرکاربردی است که مولوی آن را بسیار به کار برده است. مرسوم ترین معنای رنگ سیاه در اشعار مولاناظلم،تباهی و ظلالت است.روش تحقیق: مبنای این مقاله روش جمع آوری اطلاعات است.

کلیدواژه ها:

رنگ ، شاعران ، ویژگی های نمادین ، سعدی ، مولانا