نقش مشارکتی زنان در عرصه های مدیریتی کشور ایران

مفهوم مشارکت همواره از مفاهیم محبوب میان فعالان و محققان و برنامه ریزان بوده است و سر زبان بیشتر گروه ها جاری است، اما وقتی صحبت از تلاش برای محقق کردن آن می شود اختلاف نظر در تعریف و اجرا زیاد است. تاریخ جهان شاهد نقش بسیار عظیم و غیرقابل انکار زنان در حوادث گوناگون است. امروزه که مباحث توسعه کشورهای جهان مطرح می باشد، نقش زنان در این فرآیند به شدت مورد توجه قرار گرفته است. مشارکت برای گروه های مختلف دست اندرکار یا حساس به برنامه ریزی شهری معانی مختلف دارد. شهرها با همه پیچید گی هایش عوارض انکار ناپذیر و دشواری نیز با خود همراه دارد که بخشی ازآنها گریبانگیر زنان است. یکی از محورهای پر کار و اثر گذار درزندگی اجتماعی زنان همکاری با سازمان های غیر دولتی است. تشویق و ترغیب زنان به سوی این نوع تشکل ها ضمن اینکه مسوولیت اجتماعی را در میان آنان توسعه می دهد فرصت بهره گیری جامعه از توان آنها را بیشتر می کند. زنان با استفاده از این ظرفیت بستری متفاوت برای رشد و تعالی خود از یک سو و خانواده از سوی دیگر در حساس بودن نسبت به مسائل و مشکلات جامعه و مردم جست وجو خواهند کرد. در نتیجه می توان گفت از موانع عدم مشارکت زنان در مدیریت شهری عدم آگاهی زنان ایرانی نسبت به حقوق شهروندی خود، عدم آگاهی زنان از زمینه های مختلف اجتماعی و اقتصادی موجود برای فعالیت، بالاتر بودن نرخ بی سوادی زنان نسبت به مردان، پایین بودن درصد متخصصین و دارندگان مدارج علمی در بانوان نسبت به مردان. موانع اجتماعی: ناکافی بودن آموزش در مورد زنان نسبت به مردان، فرصت رشد و ارتقاء شخصیت وجودی زنان می تواند باشد.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: سنجش مشارکت زنان ، مدیریت شهری