مقایسه اثرات تغییرات هیستوپاتولوژیک ایجاد شده توسط ژنوتیپ هایVII.۲ و VII.۱.۱ ویروس‎ نیوکاسل در جوجه های SPFو تجاری تخم گذار

با وجود واکسیناسیون گسترده علیه ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) ، این ویروس همچنان در مزارع طیور در گردش است. مطالعه ی حاضر با هدف ارزیابی تفاوت تغییرات هیستوپاتولوژیکی و وضعیت آنتی بادی محافظتی در جوجه های آزمایشی آلوده شده با ژنوتیپ‎های VII.۲ و VII.۱.۱ ویروس نیوکاسل فوق حاد انجام شد. در این مطالعه جوجه های تجاری تخم گذار و SPF (Specific Pathogen-Free)  توسط ژنوتیپ‎های VII.۱.۱ و VII.۲ ویروس نیوکاسل از طریق چشمی–بینی تلقیح گردید. سواب نای و کلواک از تمامی جوجه ها در روز چهارم بعد از چالش اخذ و سپس تمامی جوجه ها برای نمونه گیری بافتی کشته شدند. نمونه های بافت نای، پیش معده، قلب، کلیه، ریه، طحال، مغز، روده و کبد برای بررسی و درجه بندی هیستوپاتولوژی انتخاب گردید. همه ی جوجه های SPF در۴۸ ساعت اول آزمایش تلف شدند. نتایج آزمایش HI در روز قبل از چالش، سطح آنتی بادی در گروه جوجه های تجاری را ۴۶/۶ و در گروه جوجه های SPF را، صفر نشان داد. در نتایج حاصل از هیستوپاتولوژی، آسیب شدیدی در بافت پیش معده و قلب مشاهده نشد. در بافت نای دو گروه جوجه SPF آلوده شده با دو ژنوتیپ، خونریزی مشاهده گردید. بیشترین جراحات در بافت ریه و کلیه مشاهده شد که در گروه جوجه‎های SPF شدیدتر بوده و همچنین جراحات حاصل از ویروس VII.۲ شدیدتر از سویه VII.۱.۱ بود. در مجموع با توجه به تیتر آنتی بادی محافظ و جراحات هیستوپاتولوژی کمتر در گروه جوجه های تجاری، می توان نتیجه گرفت که آنتی بادی موجود در گله های تجاری تا حد بالایی از تکثیر ویروس جلوگیری می نماید.

کلیدواژه ها:

بیماری نیوکاسل ، هیستوپاتولوژی ، VII.۲ ، VII.۱.۱ ، جوجه های تجاری