ارزیابی تروپیسم بافتی و بیماری زایی سه جدایه ویروس آنفلوانزای پرندگان تحت تیپ H۹N۲ در جوجه های عاری از عوامل بیماری زای خاص

تحت تیپ H۹N۲ آنفلوانزای پرندگان جزو ویروس های مهم از نظر اقتصادی در صنعت طیور خاورمیانه بوده و در ایران نیز به صورت اندمیک شده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تروپیسم بافتی و بیماری زایی ۳ جدایه مختلف از ویروس H۹N۲  انجام شد. بدین منظور ۸۴ جوجه یک روزه  SPF به طور تصادفی به چهار گروه مساوی (۲۱ جوجه در هر گروه) در ایزولاتورهای جداگانه با فشار هوای مثبت تقسیم شدند. جوجه های ۳۰ روزه در گروه های ۱، ۲ و ۳ با ۱۰۶EID۵۰  از سه ویروس H۹N۲ جدا شده در سال های مختلف از مرغداری های گوشتی ایران به روش چشمی- بینی تلقیح شدند، گروه چهارم به عنوان شاهد با مایع آلانتوئیک تلقیح شدند. در روزهای ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۰ و ۱۲ پس از تلقیح نمونه ها شامل سواب کلواکی، سواب حلقی -دهانی و بافت های مختلف جمع آوری شدند. از روش Real-time PCR برای شناسایی ویروس در نمونه های بافت و سواب استفاده شد. ویروس H۹N۲  در تمام بافت ها در روزهای ۲، ۴ و ۶ پس از تلقیح به استثنای کبد و تیموس شناسایی شد. حداکثر ضایعات هیستوپاتولوژیک نای، ریه، کبد، کلیه، طحال، لوزه سکوم و تیموس در روزهای ۲ تا ۸ مشاهده گردید. ضایعات در سایر بافت ها از جمله لوزه های سکومی و کلواک چندان برجسته نبود. در بررسی ایمونوهیستوشیمی، وجود آنتی ژن ویروس آنفلوانزا در سلول های اپیتلیال بافت های ریه، کلیه و روده در روزهای ۴ و ۶ پس از تلقیح مشاهده شد. بر اساس نتایج به دست آمده شدت بیماری زایی سه ویروس مورد مطالعه تقریبا مشابه، کم و فاقد تلفات با علائم خفیف تنفسی و دپرسیون بود. با این حال دیده شده که علی رغم بیماری زایی کم ویروس های H۹N۲ تظاهر علائم بالینی عفونت با این ویروس در گله های تجاری بسیار متغیر و بعضا با تلفات و خسارات اقتصادی مهمی همراه است.

کلیدواژه ها:

ویروس آنفلوانزای پرندگان ، واکنش زنجیره پلی مراز در زمان واقعی ، بیماری زایی ، هیستوپاتولوژی ، ایمونوهیستوشیمی