راهبردشناسی مدیریت بحران در سیره زینب کبری(علیهاالسلام)
محل انتشار: مجله مدیریت فرهنگ سازمانی، دوره: 11، شماره: 2
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 212
فایل این مقاله در 31 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOMC-11-2_003
تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1401
چکیده مقاله:
اگر بحران را زمان «خطر» یا «نگرانی» تعریف کرده و آن را وضعیتی بدانیم که خارج شدن از آن مشکل است، بدون تردید فضای دهه ۶۰ هجری قمری از بحرانیترین برهههای تاریخ است و مدیریت این بحران، مدل و برنامه جامعی میطلبید که در آن بهترین بینشها و روشهای اداره و کنترل بحران لحاظ میشد که ما این برنامه را راهبردشناسی مدیریت بحران مینامیم. بدیهی است در این برنامه ابتدا باید موارد بحران شناسایی و سپس، با ترسیم اهداف مورد نظر، شیوهها و رویکردهای مقتضی اتخاذ شود. از مهمترین بحرانهای آن عصر میتوان به ۱) بحران معرفتی و عقیدتی؛ ۲) بحران رفتاری و اخلاقی و ۳) بحران روحی و روانی اشاره نمود. از سوی دیگر، در سیره زینب کبری سلام الله علیها، سه رویکرد راهبردی، قابل استنباط و استخراج است که بحرانهای پیش گفته را هدف قرار داده است: ۱)رویکرد تخریبی و تحقیری با هدف رسوایی یزیدیان و بنی امیه؛ ۲) رویکرد تنذیری و تنبیهی با هدف بیداری مردم و تثبیت و تبیین ماهیت قیام حسین(ع)؛ ۳)رویکرد تسکینی و دفاعی با هدف کاهش آلام روحی و روانی و حفاظت از قافله حسینی. همچنین، این مقاله به عوامل بنیادین مدیریت بحران در سیره زینب کبری از چهار حیث ۱)مبدا شناختی ۲)هستی شناختی ۳)راهکار شناختی ۴)شخصیت شناختی اشاره نموده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حامد پوررستمی
استادیار گروه شیعه شناسی، پردیس فارابی، دانشگاه تهران