بررسی تاثیر نوشتن گزارش رادیوگرافی در ارتقای کیفیت آموزش تشخیص پوسیدگی و بیماری پریودنتال در دانشجویان دندان پزشکی اهواز

رادیولوژی یکی از علوم پایه ی رشته ی دندان پزشکی است که نقش اساسی در تشخیص و طرح درمان دارد. نوشتن گزارش کتبی دارای این مزیت است که دانشجو با دقت بیشتری دندان ها و بافت های پیرامون آن ها را بررسی می کند و احتمالا در افزایش توانایی تشخیص پوسیدگی و ضایعات که یکی از وظایف اصلی دندان پزشکان است نقش خواهد داشت و در صورت مواجهه با ضایعات داخل استخوانی نیز به دلیل آشنایی با روند تهیه ی گزارش کتبی تسلط بیشتری در ارائه ی گزارش خواهد داشت. ۳۱ دانشجوی دندان پزشکی به دو گروه تقسیم شدند، گروهی که گزارش کتبی رادیوگرافی را نوشته اند و گروهی که گزارش کتبی رادیوگرافی را ننوشته اند. برای اجرای آزمون از پرسشنامه ای شامل ۱۲ رادیوگراف استفاده شد، پرسشنامه ها در شرایط زمانی و مکانی یکسان (مشابه شرایط امتحان) به جمعیت مورد مطالعه ارائه شد. سپس نمرات تشخیص پوسیدگی و بیماری پریودنتال به تفکیک برای هر دانشجو محاسبه شد. میانگین و انحراف معیار دانش تشخیص پوسیدگی و دانش تشخیص بیماری های پرویودنتال در بین دانشجویانی که جهت تفسیر تصاویر رادیوگرافی، گزارش کتبی ارائه نموده اند و دانشجویانی که تفسیر رادیوگرافی را بدون گزارش نویسی ارائه کرده اند تفاوت معنادار وجود نداشت. به نظر می رسد نوشتن گزارش رادیوگرافی تاثیر چندانی در ارتقای توانایی تشخیص رادیوگرافی پوسیدگی دندانی و بیماری پویودنتال دانشجویان مذکور ندارد. با این حال، نوشتن گزارش رادیوگرافی دارای مزایایی است که نتایج این مطالعه از ارزش آنها نمی کاهد.

کلیدواژه ها:

دانشجوی دندان پزشکی ، آموزش ، کلیشه ی رادیولوژی