ارتباط تعهد به فعالیت بدنی، شایستگی حرکتی ادراک شده و اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان

مقدمه و هدف: مطالعات نشان داده است که سطح فعالیت بدنی و شایستگی حرکتی با متغیرهای روان   شناختی مانند اضطراب ارتباط دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط تعهد به فعالیت بدنی، شایستگی حرکتی ادراک شده و اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان بود. مواد و روش ها: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه  آماری آن شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی استان مرکزی بود. نمونه آماری شامل ۱۵۰ نفر از دانش   آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر اراک بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه شایستگی حرکتی نوجوانان، مقیاس تعهد به فعالیت بدنی نوجوانان و پرسشنامه اضطراب فراگیر را تکمیل نمودند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام شد. نتایج: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین تعهد به فعالیت بدنی و شایستگی حرکتی ادراک   شده ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P < /span>)؛ اما بین این متغیرها و اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان همبستگی معکوس و معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P < /span>). هم چنین نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد که می توان بر اساس متغیرهای تعهد به فعالیت بدنی و شایستگی حرکتی ادراک   شده به صورت معناداری اختلال اضطراب فراگیر را در نوجوانان پیش بینی نمود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که افزایش در تعهد به فعالیت بدنی و شایستگی حرکتی با کاهش اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان همراه است. بنابراین برای پیشگیری از اختلال اضطراب فراگیر تشویق و برنامه   ریزی جهت انجام و تداوم فعالیت   های بدنی و افزایش شایستگی حرکتی ضروری است.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب فراگیر ، تعهد به فعالیت بدنی ، شایستگی حرکتی ادراک شده ، نوجوانان