نگرشی بر موانع کمال انسان درغزلیات حافظ

حافظ از شاعران عارفی است که عشق و نیاز به پروردگار را نردبان وصول به کمال می داند و در غزلیاتش شرایطی را برای رسیدنبه عالم بالا ذکر مینماید و معتقد است، موانعی وجود دارد که انسان را از راه رسیدن به کمال باز می دارد و با وجود این موانعنمی توان مقامات طریقت را طی کرد، حافظ در غزلیات این موانع را شناسایی نموده و براین نظر است که سالک باید این موانع رابشناسد وآنها را از خود سلب کند. در این تحقیق با بررسی غزلیات حافظ بعضی از موانع که از نظر او مانع سیر کمال انسان استمورد بررسی قرار میگیرد تا مشخص گردد که از نظر حافظ چه موانعی در سر راه سیر و سلوک انسان قرار دارد که نمی گذارد او بهقرب الهی برسد، نتیجه ای که از این تحقیق به دست می آید آن است که حافظ عشق و نیاز به درگاه الهی و خلوص دل را مهمترینموردی می داند که سالک بوسیله ی آن می تواند موانع راه را شناسایی نموده و از آنها دوری نماید و یا آنها را طی کند.

کلیدواژه ها:

انسان کامل ، موانع ، عقل جزیی ، دنیا طلبی ، غرور