بررسی ترجمه ایتالیایی غزلیات و رباعیات حافظ (به مناسبت ۲۰ مهر سالروز بزرگداشت حافظ)

از سده هجدهم میلادی نهضت ترجمه ی آثار کلاسیک، به زبان های زنده دنیا همواره در جریان است زیرا ترجمه، یکی از دالان های اثرگذار در روابط فرهنگی بین ملت ها و فرهنگ ها است و ترجمه ی شاهکارهای ادبی به زبان های مختلف، حکایت از فرازمانی و فرامکانی بودن این آثار دارد. از دیرباز، با توجه به غنی بودن محتوای زبان و ادبیات کلاسیک ایران، همواره پژوهشگران، فیلسوفان و شرق شناسان برای بازشناساندن آثار و چهره های مفاخر فرهنگی گام برداشته و اهتمام ورزیده اند. در این بین خواجه شمس الدین محمدبن بهاء الدین حافظ شیرازی (۷۰۶-۷۶۹ هجری شمسی) شاعر بزرگ سده هشتم (چهاردهم میلادی) یکی از سخنوران نامی جهان است که مورد توجه بوده تا جایی که دیوان اشعار او تاکنون به زبان های مختلف، ترجمه شده است. اغلب شعرهای او که در قالب غزل سروده شده به «غزلیات حافظ» شهرت دارند و از مهمترین و تاثیرگذارترین جریان های ادبی بر شاعران دوره های بعد محسوب می شود. در قرن هجده و نوزده میلادی اشعار این شاعر نام آور، به زبان ها ی اروپایی ترجمه شد و نام او به گونه ای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. در این پژوهش، در یک مقدمه و دو گفتار، با سیری تاریخی ترجمه های اشعار حافظ به زبان ایتالیایی، بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

دیوان حافظ ، غزلیات و رباعیات ، بازگردان ، استفانوا سالزانی