بررسی علم و دانش در آموزه های امام علی (ع) و ادبیات فارسی (مطالعه موردی: کتب عربی دوره متوسطه اول)

یکی از مهم ترین مسائلی که امیر مومنان علی (ع) در آموزه های دینی خود به وفور به آن پرداخته است، مسالهو دانش» است. علم و دانش و کسب آن در اسلام به قدری ارزشمند است که خداوند متعال، پیامبراکرم (ص) را به عنوان نخستین مبلغ و مروج وحی و سکان دار هدایت مردم قرا ر داد تا ایشان، مردم را از جهل و نادانی به سوی نور وروشنایی هدایت کند. امام علی (ع) پس از وفات پیامبر (ص) در مواضع متعددی با تعالیم روح بخش خود که برگرفته ازتعالیم عالیه الهی می باشد، این مسیر ارشاد و راهنمایی را بر عهده گرفته و برای تعلیم به مرد م هیچ گونه محدودیتزمانی و مکانی در نظر نگرفته است.بر این اساس، پژوهش حاضر سعی دارد به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی تطبیقی علم و دانش در آموزه های دینی امام علی (ع) و اشعار شاعران پارسی با محوریت کتب عربی دوره متوسطه اول بپردازد. یافته های پژوهش حاکیاز آن است که حکمت ها ی امام علی (ع) نه تنها در ادبیات عرب، بلکه در ادبیات فارسی جایگاه عظیمی را به دستآورده و در کشف نقاب ا ز چهره حقایق، نقشی مهم ایفا می کنند. از این رو الهام پذیری از آموزه های اهل بیت (ع) بهویژه امام علی (ع) یکی از هنرهای شاعری و سخنوری است که هر شاعر یا ادیب بدین وسیله کلام خود را آراسته وبه اثر خود ارزش می بخشد و توانسته از این طریق جایگاهی در بین مردم به دست آورد.

کلیدواژه ها:

علم ، دانش ، امام علی (ع) ، نظم فارسی ، کتب عربی دوره متوسطه اول