استعاره پردازی در شعر عبدالوهاب بیاتی بر مبنای نظریه زولتان کوچشش

نظریه معاصر استعاره، از سالهای ابتدایی دهه ۰۸ میلادی با نظریات زبان شناسان شناختی روی کار آمد و تا امروز نیز بهعنوان جریانی غالب و مهم در بررسیهای زبان شناسی و متون ادبی در دنیا مطرح شد. یکی از نظریه پردازان بزرگ نظریه معاصراستعاره، زولتان کووچشش مجارستانی است که بیشتر آثار ارزشمند علمی او معطوف به مبحث استعاره است. کووچشش - که نامشدر ایران به اشتباه، کووچش تلفظ میشود- در آثار متعدد خود درباب استعاره، به بررسی و نقد و تکمیل مباحث نظریه معاصر استعارهو آراء لیکاف، جانسون، ترنر و ... پرداخته است و به جز این موارد؛ ارزش کارهای او آنجا مشخص می شود که چگونگی کارکردها ورویکردهای نظریه معاصر استعاره و استعاره های مفهومی را در تفسیر شعر به خوانندگان آموزش داده است. عبدالوهاب البیاتی، ازشاعران برجسته معاصر شعر عربی به ویژه در اشعار سیاسی و پایداری است. اشعار پایداری او، قابلیت های فراوانی برای تفسیر زبانی،بر مبنای نظریه استعاره های مفهومی دارد و به کمک این رویکرد، میتوان به عمق ساختار بلاغی شعر پایداری البیاتی بهتر پی برد.در این مقاله با توجه به آراء زولتان کووچشش بویژه نظریه کلان استعاره مفهومی و نظریه برجسته سازی طرحواره، به بررسی وتبیین اشعار پایداری عبدالوهاب البیاتی، شاعر سرشناس معاصر پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

استعاره های مفهومی ، زولتان کووچشش ، نظریه برجسته سازی طرحواره ، عبدالوهاب البیاتی