رابطه مهارت های ارتباطی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان (مورد مطالعه : معلمان مقطع ابتدایی شهرستان چالوس)

مهارتهای ارتباطی مهارتهایی است که به واسطه آن ها افراد می توانند درگیر تعاملات بین فردی و فرآیند ارتباط شوند، که به بروز پاسخ های مثبت و پرهیز از پاسخ های منفی بینجامد. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه مهارت های ارتباطی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان چالوس می باشد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری معلمان مقطع ابتدایی شهرستان چالوس می باشند که به کمک جدول مورگان و از روش نمونه گیری تصادفی ساده ۱۸۶ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه مهارت های ارتباطی بارتون (۱۹۹۰) با پایایی ۹۰۸/۰، و همچنین پرسشنامه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با پایایی ۸۹۰/۰ می باشد. برای سنجش روایی پرسش نامه ها از تحلیل عاملی تاییدی با نرم افزار lisrel استفاده شده است . روش تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (شامل : آزمون کولموگروف- اسمیرنف و آزمون ضریب همبستگی پیرسون) به کمک نرم افزار SPSS انجام شد. یافته های تحقیق حاکی از این است که بین مهارتهای ارتباطی و هر سه مولفه آن (مهارت کلامی ، شنود و بازخورد) با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان چالوس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد شد مدیران با برگزاری کلاسهای آموزشی برای معلمان به تقویت عواملی از قبیل مهارت کلامی ، مهارت شنود و مهارت بازخورد در میان آنان بپردازند تا شرایط لازم جهت پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مهیا گردد.

کلیدواژه ها:

مهارتهای ارتباطی ، پیشرفت تحصیلی ، مقطع ابتدایی شهرستان چالوس.