رابطه بین شوخ طبعی و سلامت روان معلمان با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در مقطع دبیرستان شهر تهران

این پژوهش با هدف شناسایی رابطه شوخ طبعی و سلامت روان معلمان با انگیزش تحصیلی دانش آموزان شهر تهران انجام گرفته است . روش پژوهش از نوع همبستگی است .در این راستا تعداد ۱۰۰ نفر از معلمان وتعداد ۱۰۰نفر دانش آموز مدارس شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد و از معلمان خواسته شد پرسشنامه های شوخ طبعی (SHQ) و سلامت روان (GHQ ) را تکمیل کنند. همچنین دانش آموزان پرسشنامه انگیزش تحصیلی (AMS) را تکمیل کردند. یافته های بدست آمده از تحلیل این پرسشنامه ها نشان داد انگیزش تحصیلی دانش آموزان با شوخ طبعی و مولفه های لذت از شوخی ، خنده، شوخی کلامی ، شوخ طبعی در روابط اجتماعی رابطه مثبت و معنی داری دارد اما با مولفه شوخ طبعی در شرایط استرس زا رابطه معنی داری ندارد. همچنین نتایج نشان داد انگیزش تحصیلی دانش آموزان با مولفه های نشانه های جسمی ، اضطراب و افسردگی رابطه معنی داری ندارد اما با بدکارکردی اجتماعی در معلمان رابطه منفی معنی داری دارد به این ترتیب که با افزایش سلامت اجتماعی ، انگیزش تحصیلی دانش آموزان نیز افزایش می یابد همچنین نتایج نشان داد از بین مولفه های سلامت روان و شوخ طبعی تنها مولفه های شوخی کلامی و شوخی در روابط اجتماعی می توانند پیش بینی کننده های خوبی برای انگیزش تحصیلی باشند.

کلیدواژه ها:

شوخ طبعی ، سلامت روان ، انگیزش تحصیلی