نقش آموزشهای خودمراقبتی در پیشگیری از رفتارهای پرخطر دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آموز شهای خودمراقبتی در کاهش رفتارهای پرخطر دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود. اینپژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه پژوهشی حاضر شامل کلیه دانش آموزاندختر پایه ششم ابتدایی مدارس دولتی ناحیه ۱ شهر کرج بود. حجم نمونه پژوهش طبق جدول مورگان برابر با ۳۲۰ نفر برآوردشد که به صورت تصادفی ساده در پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های محقق ساخته رفتارهای پرخطر وخودمراقبتی بود که روایی آن ها توسط متخصصین موضوعی تایید و پایایی آن براساس آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۱ / ۰ و ۸۶ / ۰برآورد گردید. پس از گردآوری اطلاعات به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیلرگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که ابعاد آموز شهای خودمراقبتی )شامل: سلامتجسمانی، سلامت روانی، سلامت اجتماعی و سلامت معنوی( با ابعاد چهارگانه رفتارهای پرخطر )شامل: پرخاشگری و خشونت،فرار از تحصیل، بیاحتیاطی و سلامت و بهداشت( رابطه معنیداری دارند؛ همچنین نتایج آزمون تحلیل رگرسیون خطی چندگانهنیز نشان داد که کلیه ابعاد آموز شهای خودمراقبتی به طور معناداری قادر به پیشبینی و تبیین ابعاد چهارگانه رفتارهای پرخطرهستند. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که آموز شهای مبتنی بر خودمراقبتی نقش مهمی در کاهش رفتارهای پرخطر دانش آموزاندختر نوجوان دارد و روشی سودمند برای ارتقاء سلامت و کاهش رفتارهای آسیب زا در نوجوانان می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزشهای خودمراقبتی ، رفتارهای پرخطر ، دانش آموزان نوجوان