بررسی رابطه ی بین انگیزش و اهمال کاری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز

این که چه عواملی بر پیشرفت و موفقیت تحصیلی دانشجویان تاثیر میگذارد، یا سهم و مشارکت هر عامل چه اندازه است، همواره از حیطه های مورد علاقه پژوهشگران بوده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطهی بین انگیزش و اهمال کاری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز میباشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز بود. نمونهای به حجم ۲۵۹ نفر با استفاده از روش نمونه گیری طبقهای نسبی انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس انگیزش تحصیلی و پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی بود. تحلیل داده ها به روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۲۲ انجام شد. نتایج نشان داد که بین کل مقیاس انگیزش تحصیلی و خرده مولفه های انگیزش درونی و بیرونی با پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبتی وجود دارد و بین بیانگیزهگی و پیشرفت تحصیلی همبستگی منفی وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که از طریق کل مقیاس انگیزش تحصیلی و خرده مولفه انگیزه درونی میتوان پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کرد به علاوه بیانگیزه گی نیز میتواند به گونهای معکوس پیشبین خوبی برای پیشرفت تحصیلی باشد. همچنین بین کل مقیاس اهمال کاری تحصیلی و خرده مولفه های آن با پیشرفت تحصیلی همبستگی منفی معناداری وجود دارد. در ادامه نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کل مقیاس اهمال کاری تحصیلی و خرده مولفه های آن میتوانند پیشرفت تحصیلی را پیشبینی نمایند. از این رو میتوان نتیجه گیری کرد، با کاهش اهمال کاری تحصیلی و افزایش انگیزش تحصیلی میتوان انگیزش پیشرفت را در دانشجویان بالا برد و پیشرفت تحصیلی آنها را ارتقاء بخشید.

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی ، اهمالکاری تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی.