مقایسه ی امید به زندگی، شادکامی، تاب آوری پرستاران بخش مراقبت ویژه با بخش عادی در دوران کرونا پرستاران بخش ویژه با بخش عادی در دوران کرونا کووید-۱۹

با توجه به این که حداقل ۵۰ درصد خدمات سلامت به عهده پرستاران است و حتی در برخی از کشورها ۸۰ درصد امور بهداشتی توسط پرستاران صورت می گیرد بنابراین کیفیت مراقبت های بهداشتی به میزان زیادی بستگی به نحوه ارائه خدمات پرستاران دارد. از این رو توجه به سلامت روان این قشر از افراد زحمت کش جامعه همواره مورد اهمیت و جایگاه ویژه ای است . از این رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه امید به زندگی، شادکامی، تاب آوری پرستاران بخش مراقبت ویژه با بخش عادی در دوران کرونا انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه ای و جامعه آماری پژوهش کلیه پرستاران بخش مراقبت های ویژه و عادی مراکز درمانی شهر اصفهان (بیمارستان خورشید و میلاد) در بهار ۱۴۰۰ بودند که از بین آنها ۳۰۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامه های امید به زندگی (اشنایدر، هاریس، اندرسون، هولران، ایرونیک و همکاران،(۱۹۹۱، شادکامی (ارجیل، (۲۰۰۱، تاب آوری (کانر و دیسون، (۲۰۰۳ بود. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره و تک متغیره مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که دو گروه پرستاران در بخشهای عادی و ویژه در دوران کووید ۱۹ تنها در متغیرهای امید به زندگی و تاب آوری با یکدیگر تفاوت معنی داری وجود دارد((۰۵/۰>p به گونه ای که امید به زندگی در گروه پرستاران بخش های عادی بالاتر از پرستاران بخش های ویژه به دست آمده است و همچنین تاب آوری در پرستاران بخش های ویژه بالاتر از پرستاران بخش های عادی است (p<۰/۰۵) تفاوت دو گروه در متغیرهای شادکامی، معنی دار به دست نیامده است (