نقش برنامه ریزی فرهنگی و سیاست پایداری فرهنگی و اجتماعی در مدیریت شهری

مدیریت نوین شهری در راستای بهبود و توانمندسازی مدیریت شهری، ناگزیر به پذیرش نگرش همه جانبه، پویا و آینده نگر خواهد بود که رشد، توسعه ودگرگونی شهرها را مدنظر قرار دهد. تهران که بزرگ ترین شهر ایران با مسائل مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، عمرانی و خدماتی است، به رغم تلاش ها وفعالیت های اخیر که در زمینه توسعه مسائل فرهنگی و اجتماعی توسط مدیریت شه ری آن انجام شده، همچنان با مشکلات و تنگناهای زیادی در این حوزه روبه روست. مدیریت شه ری (شورای اسلامی و شهرداری) تهران در سال های اخیر با مطرح کردن گفتمان تغییر شهرداری از سازمان صرف خدماتی به نهادی اجتماعی وتوجه بیشتر و عمیق تر به حوزه فرهنگی، هویتی و اجتماعی شهر، منشا تغییرات و تحولات ارزنده فرهنگی و اجتماعی در شهر هم در مقیاسکلان شهری و هم در مقیاس محلات و نواحی شده که آثار آن به خوبی قابل مشاهده است. از الزامات تحقق مطلوب تر این گفتمان، رفع چالش ها و موانع ساختاری، مدیریتی برنامه ای و عملکردی حوزه دارای مسئولیت فرهنگی واجتماعی و تلاش برای رسیدن به وضعیت مطلوب آن است. مقاله حاضر تلاش دارد ابعاد این چالش ها و موانع را کالبدشکافی و برای رفع آن پیشنهادات و راهکارهایی را ارائه دهد. در مباحث مدیریت شهری و توسعه فرهنگی، شهر موجودی زنده، پویا و در حال رشد تلقی می شود که با پیشرفت همه جانبه انسانها و مدرن شدن زندگی بشر، نحوه معیشت و شیوه های زیست آن نیز در حال دگرگون شدن است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: فرهنگ ، مدیریت شهری ، سیاست پایداری ، برنامه ریزی فرهنگی.