سیمای بونصر مشکان در تاریخ بیهقی

دوره غزنویان بدون شک یکی از دوره های طلایی اعتلای فرهنگ و ادب پروری ماست. دوره ای که در آن ابونصرمشکان و شاگردش ابوالفضل بیهقی و ده ها شاعر و نویسنده دیگر ظهور نمودند. بونصر مشکان از خاندان مشهور مشکان و برادر زاده طاهر ثقه الملک است که در اواخر دوره غزنوی شغل وزارت را گزید و سی سال رییس دیوان رسایل محمود و مسعود بود. بونصر رازدار سلطان محمود، سلطان مسعود و همه درباریان بود و درباریان بدون دل نگرانی رازهای خویش را با وی در میان میگذاشتند. محمود در همه امور از وی مشورت می خواست و بدون مشورت وی کاری انجام نمیداد. وی حامی و پشتیبان اتباع سلطنت غزنویان بود، حقوق رعایای بی پناه را از درباریان زورمند باز میستاند. مرد عاقبت نگر بود و همیشه به آیندهتوجه داشت. از هیچکس کینه به دل نمیگرفت و اگر کسی به وی بدی میکرد، با بزرگواری تمام او را عفو میکرد. شخص محتاط و زیرک بود، هنگامی که سلطان مست میبود از وی مراقبت میکرد تا تصمیم نادرست نگیرد. حد و حدود هرکس را میشناخت به بزرگان احترام داشت و با مردم عام با تواضع و فروتنی برخورد میکرد. هنگام سخنرانی، با احتیاط سخن میراند؛ تا باعث رنجش سلطان و دیگران نشود. بونصر دارای دو اثر »مقامات محمودی« و »مکاتبات بو نصر« است.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، بونصر مشکان ، دوره غزنوی ، محمود غزنوی ، اخلاق.