ظرفیتهای تاریخ بیهقی در رواج خشونت پرهیزی از منظر مطالعات فرهنگی

یکی از مولفه های مورد تاکید در مطالعات فرهنگی، ایماژها =)جهان نگری تصویری ذهنی) تاثیرگذاری است که یک اثر میتواند به جامعه القا کند. تاریخ بیهقی به عنوان یک اثر تاریخی، از سویی بخشی از تاریخ سرزمین ایران و افغانستان را روایت میکند و از دیگر سو، بخشهایی از این تاریخ را که با خودکامگی حاکمان به خشونت گراییده، با بیانی ادبی و هنری در ذهن مخاطبان برجسته می کند و خوانشگر متن را از خلال این رویداد تاریخی به اندیشه در مورد پیامدها و آثار تاسفبار خشونت وامیدارد تا مخاطب، خود به این نتیجه برسد که »خون ریختن، کار بازی نیست.« در این تحقیق با روش تحلیلی توصیفی به مرور و بررسی بخشهایی از تاریخ بیهقی می پردازیم که می توان با تکیه بر آنها به بازآفرینی آثاری حاوی ایماژهای خشونت ستیز و خشونت پرهیز دستیافت. بیگمان، به سبب پشتوانه تاریخی این ایماژها، تاثیرگذاری آن بر مردمان ساکن این سرزمین افزونتر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مطالعات فرهنگی ، ایماژ ، تاریخ بیهقی ، خشونت ستیزی ، خشونت پرهیزی.