ظرفیت های کاربردی تاریخ بیهقی در نقد و تحلیل تاریخ هنر

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 67

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BAYHAGI12_051

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1401

چکیده مقاله:

یکی از مباحث مهم و اساسی در حوزه هنر نقاشی ایرانی (نگارگری)، نقد و تحلیل یا به عبارتی دقیقتر خوانش معناست. این امر از اواخر قرن نوزدهم در اروپا و آمریکا شروع شد و سپس در خاستگاه نگارگری، یعنی ایران از اواسط قرن بیستم ادامه یافت و در دهه های اخیر در سراسر مراکز علمی و هنری ایران و جهان مورد توجه قرار گرفت. این حرکت به دلیل پیشگامی پژوهشگران غربی در تحلیل علمی نگاره ها، بیشتر با روشها و متدهای آنان انجام گرفت. پژوهش حاضر با تمام کمبودهای احتمالی، سرآغازی بر به کارگیری روشهای تحلیلی نگاره های ایرانی بر اساس شیوه ها و روشهای نقد ایرانی و به طور خاص بهره گیری از روش تاریخ نگاری ابوالفضل بیهقی برای تحلیل و نگارش نقادانه بخشی از تاریخ هنر ایران است. به یقین این کار، سختیها و چالشهای فراوانی را در سر راه خود خواهد داشت لیکن به نظر نگارنده برای کشف و بهره مندی ازکارکرد دانش بومی باید تجدد را از درون سنت آغاز کنیم؛ چرا که هر گونه انتقال مفاهیم تجدد به مثابه روش، از بیرونبه داخل سنت، احتمالا ما را از فهم و تبین علمی دانش بومی، دور میسازد.

نویسندگان

محمود رضا سلیمانی

پژوهشگر تاریخ هنر، مدیر موزه دانشگاه حکیم سبزواری