تاریخ نگاری اجتماعی دو سلسله غزنویان و پساخوارزمشاهیان با تکیه بر تاریخ بیهقی و تاریخ جهانگشا

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 191

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BAYHAGI12_044

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1401

چکیده مقاله:

تاریخ نگاری اجتماعی، بنا بر نظریه هابسام، به معنای تاریخ حاشیه ها، گروه ها و طبقات پایین جامعه، تاریخ جنبشهای اجتماعی این گروه ها و طبقات و نقش آنها در جریان تکوین جامعهو در بیانی موجز، تاریخ فعالیتهای اجتماعی- سیاسی توده مردم و اوضاع و احوال آنهاست. این رویکرد، بهویژه در پی آن است تا رخدادهای تاریخی را از افق جریانات اجتماعی پی گیردو با نگاه به لایه ها و طبقات مختلف اجتماعی، در یک رفتارشناسی دقیق، تحولات تاریخی یک دوره را بررسی کند. نیل به این مقصود در گرو دسترسی به منابع تاریخی قابل استناد است تا با مطالعه این مراجع، به بازشناسی جامعتری از اوضاع و احوال اجتماعی یک دوره تاریخی پرداخت. در این میان، دو دوره تاریخی غزنویان و پساخوارزمشاهیان، بخش مهمی از تاریخ ایرانزمین را تشکیل میدهد؛ یکی دوره اوج تمدن و خرد ایرانی است و دیگری دوره سقوطو اضمحلال تمام آن دستاوردهای زرین. نگارنده در این مقاله کوشیده است تا با مطالعه دو کتاب تاریخ بیهقی و تاریخ جهانگشا، به روشی تطبیقی، بخشی از تاریخ اجتماعی این دوران را ترسیم کند. این پژوهش به شیوه کتابخانه ای و به روش توصیفی و تحلیلی ساماندهی شده است.

کلیدواژه ها:

تاریخ نگاری اجتماعی ، دوره غزنویان و پساخوارزمشاهیان ، تاریخ بیهقی ، تاریخ جهانگشا.

نویسندگان

مهدی رحیمی

استادیار ادبیات تطبیقی، دانشگاه حکیم سبزواری