پی رنگ معطوف به زمان پریشی در برخی روایتهای تاریخ بیهقی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 139
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BAYHAGI12_039
تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1401
چکیده مقاله:
شیوه روایتگری بیهقی در نقل تاریخ و داستانهای مندرج در کتاب تاریخ مسعودی پیرنگی مستقیم و منطقی دارد؛ که شاید دلیل اصلی آن رویکرد تاریخی و نه داستانی بیهقی است. او نمیخواهد فقط به عنوان یک داستانسرای صرف، شناخته شود؛اما در برخی جایها نقل داستان به گونه ای است که نوعی زمانپریشی در فحوای کلام دیده میشود؛ که البته از نوع هنری امروزی آن نیست؛ مثل فاصله روز فراخواندن حسنک به دیوانی که قضات و معدلان درآنند تا بردار شدن او یا فاصله آماده شدن هارون الرشید تا رسیدن فضل، در داستان دو زاهد. هدف این مقاله نگاهی به برخی از این گونه زمان پریشی های متن تاریخ بیهقی و مسئله بنیادی آن، چرایی و چگونگی برخی از موارد زمان پریشی در این کتاب است. در بدنه مقاله نمونه هایی از این پی رنگ گریزیها با توضیحی مبسوط آورده میشود و در پایان این نتیجه حاصل میشود که در قلم بیهقی بدون این که تعمدی بر درج زمان پریشی از نوع ادبی آن باشد؛ گاه مخاطب، در درک درست پیوندهای زمانی دچار اندکی سرگیجه میشود که باید باتوجه به شواهدی دیگر از متن، یا دانسته های تاریخی به رفع آن پرداخت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن دلبری
دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه حکیم سبزواری