بررسی و ارزیابی فرایند اسکان اضطراری به دنبال زلزله سال ۱۳۹۶ شهر سرپل ذهاب

ایران کشوری است که به دلیل پهنه گسترده آن و قرار داشتن بر روی کمربند زلزله در معرض انواع سوانح بوده است . زلزله علاوه بر مرگ ومیر انسانها و ویرانی خانه ها، آواره شدن تعداد زیادی از افراد بشر را به همراه دارد. هرسال به طور متوسط ۳ میلیون نفر پس از بروز حوادث طبیعی بی خانمان میشوند که حدود ۰۸ درصد مربوط به افرادی است که در اثر وقوع زلزله خانه هایشان ویران شده است .کشور ما به دلیل قرارگرفتن روی کمربند زلزله آلپ - هیمالیا ، یکی از پنج کشور زلزله خیز دنیا ست در این بین زلزله بیش از دیگر سوانح در تخریب خانه های شهری و روستایی نقش داشته است . احتمالات مهندسی نشان میدهد که به طور متوسط هر چهار سال یکبار در ایران زلزله شدیدی رخ میدهد که پیامد آن، تخریب ۷۹ درصد واحدهای مسکونی در منطقه وقوع زلزله است . افراد آسیب دیده پس از حوادث طبیعی با از دست دادن عزیزان خویش و پراکندگی اموال و خانه و کاشانه شان با شرایط روحی سختی مواجه میشوند نیاز به سرپناهی امن و آرام دارند تا به تدریج به زندگی عادی خود بازگردند. طراحی و برنامه ریزی مسکن مناسب از نیازهای اولیه کسانی است که در معرض این سوانح قرار میگیرند تا بتوانند با ایجاد سر پناه و مکانی مناسب سبب ارتقای کیفیت زندگی و بهبود وضعیت روحی - روانی و وضعیت معیشتی خود شوند. در مقاله حاضر به بررسی زلزله سال ۱۳۹۶ در سرپل ذهاب و مسائل و مشکلات اسکان اضطراری آوارگان پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

زلزله ، اسکان اضطراری ، سرپل ذهاب