نقش رابطه ی حکمروایی در کلان شهرها و تاثیرات آن بر مدیریت شهری

شهر ها و به خصوص کلان شهر های بزرگ معاصر با تمام پیچیدگی ها و مصنوع بودنشان مهمترین و شگفترین دستاوردهای انسان هستند و از این رو شهر ها را کارگاههای تمدن و ماورای طبیعی انسان متمدن باید به حساب آورد. وظایف مدیریت شهری را می توان در چارچوب مفاهیمی همچون برنامه ریزی شهری، وظایف عمران، وظایف خدماتی، تامین بهداشت شهری، خدمات اجتماعی، وظایف ایمنی، وظایف فرهنگی، ارتقای محیط زیست شهری، وظایف نظارتی بیان کرد. امروزه چهار نوع وظیفه را برای مدیریت شهری بهینه در نظر گرفته اند. برنامه استراتژیک، ارائه وتوزیع خدمات اجتماعی، مدیریت وبهبود سرمایه گذاری های زیربنای، ارتقارشد اقتصادی و بهبود شرایط زندگی مردم است.امروزه برای تحقق وظایف مدیریت شهری مدیریت دو سطحی پیشنهاد شده است. این الگو دارای دو سطح اداری شهری است که یکی شهردارای سطح منطقه ای است که کل مجموعه شهری را در برمی گیرد ودیگری شهر داری سطح محلی است که در هر کدام از شهر ها وشهرک ها ی موجود در مجموعه شهری شکل می گیرد. شهرداری سطح منطقه ای معمولا خدماتی که ابعاد منطقه ای دارند ارائه می کنند و شهرداری محلی نیز خدماتی را ارائه می کنند که جنبه محلی تر به خود می گیرد. در این الگوی مدیریتی به دلیل وجود نظام شهری مرجع در حوزه کلان شهری و فراهم سازی در نظر گیری تعاملات واکنش های دورن منطقه ای فرایند برنامه ریزی، سازماندهی، هماهنگی، کنترل و نظارت برای هدایت و راهبردی منطقه شهری به صورت شایسته تری محقق گردد. این الگوی مدیریتی در برخی از کشور ها مانند ترکیه واستانبول به کار بسته شده است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: حکمروایی ، کلان شهر ، سازمان ، مدیریت شهری.