تخمین ظرفیت میادین ایران با استفاده از روش فاصله-قبول (قبول فاصله)، مطالعه موردی

تعیین ظرفیت میدانها امروزه یکی از بحثهایی است که با توجه به رشد استفاده از این نوع تقاطع دراروپا و آمریکا، مورد توجه قرار گرفته است. با بررسی ایمنی بهتر و عملکرد مناسب این نوع جدید از تقاطعات گردشی، توجه زیادی به آن شده است. در کشورهای پیشرفته میدان از شکل طراحی سنتی و مرسوم خود خارج شده و با لحاظ کردن تغییراتی در هندسه و قوانین آن استفاده از آن، کاربرد آن از سر گرفته شده است. در ایران تقاطعات میدانی اغلب دارای طرح هندسی مرسوم هستند و تنها قانون حق تقدم با وسایل داخل میدان در آنها تغییر کرده است. اگر اجرای این قانون را بتوان در ایران فرض شده دانست، استفاده از مدلهای تعیین ظرفیت به روشهای تداخلی نمی تواند کاربرد داشته باشد. امروزه دو روش کلی برای تعیین ظرفیت میدان وجود دارد: روش بازگشتی (تجربی) و روش تئوری فاصله- قبول. استفاده از هر روش شرایط و مزایای خاص خود را داراست. اما آنچه که ثابت گشته است، بیانگر واقعی تر بودن نتایج روشاول است. اما با توجه به نیاز مبرم این روشبه داشتن تعداد زیادی داده و هزینه بر بودن و زمان بر بودن آن، در کشورهایی که تازه به این نوع تقاطع رو آورده اند، کمتر استفاده می گردد. روش دوم یک روش تئوری بوده و بر اساس فرضیاتی استوار است که با واقعیت کمتر سازگار است. در حقیقت این روشبرای مواقعی که محدودیت زمان و هزینه وجود دارد، مناسب تر است. با توجه به مسایل بالا روش دوم برای این تحقیق مد نظر قرار گرفت. البته استفاده معمول از این روش برای ایران به دلیل طرح هندسی و رفتار راننده ها امکان پذیر نبود. اما با ایجاد تغییراتی می توان آنرا به مدل مناسبی تبدیل نمود.

کلیدواژه ها:

میدان ، ظرفیت ، روشتجربی ، روشفاصله- قبول