بررسی مقایسه ای فرآیندهای کربونیزاسیون مرطوب و خشک بر روی پسماندهای زیستی

امروزه افزایش ضایعات زیست توده و پسماندها، باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی فراوانی شده که نیازمند بررسی روش هایمدیریت صحیح آنها می باشد. بازیافت، کمپوست سازی، تصفیه، سوزاندن و دفن ازجمله این روش های مرسوم می باشند.دانشمندان به دنبال فناوری های جدیدی هستند تا علاوه بر مدیریت صحیح پسماند، به تبدیل آن ها به مواد با ارزش افزودهبالا مانند سوخت های زیستی، انرژی و ترکیبات شیمیایی سازگار با محیط زیست شوند. روش های بیولوژیکی، شیمیایی وترموشیمیایی، نمونه هایی از این فناوری نوین می باشند که در این بین، روش ترموشیمیایی به دلیل زمان پردازش کوتاه ترنسبت به سایر روش ها مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.از جمله روشها ی ترمو شیمیایی، میتوان به روش پیرولیز و روش هیدروترمال اشاره نمود. کربونیزاسیون، اولین مرحله برایارزشمند سازی پسماند در این روش ها می باشد.هیدروترمال کربونیزاسیون یک روش تبدیل گرمایی در حالت مرطوب است که ترکیبات آلی مانند ضایعات زیست توده وپسماندهای آلی را در محدوده دمایی ۱۲۰ تا ۲۸۰ درجه سانتی گراد و شرایط فشاری به صورت سرخود (فشار ناشی از فعالیتمواد درون راکتور ) به مواد با ارزش افزوده بالا تبدیل می کند. پیرولیز نیز رایج ترین روش برای سنتز مواد کربنی می باشد کهدر محدوده دمایی ۳۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد عمل می کند و مناسب برای پسماندهای با رطوبت پایین می باشد.در این مطالعه به مروری بر دلایل اهمیت پسماند، روش های پیرولیز و کربونیزاسیون هیدروترمال، پارامتر های موثر بر اینروش ها، مزایا و معایب و محصولات مهم حاصل از آن ها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

ضایعات زیست توده ، فناوری ترموشیمیایی ، ارزشمند سازی پسماند ، کربونیزاسیون