عفونت سایتومگالوویروس و پیوند سلول های بنیادی خون ساز، از تاثیر آن بر سیستم ایمنی تا پروسه های درمانی آن

مقدمه: سایتومگالو ویروس (Cytomegalovirus)، ویروسی از خانواده ی هرپس ویروس ها است که فعال شدن دوباره ی آن بعد از دوره ی نهفتگی، موجب بروز عفونت و افزایش ریسک مرگ و میر پس از پیوند سلول های بنیادی خون ساز می گردد. بررسی مکانیسم های ایمنی دخیل در بروز عفونت سایتومگالو ویروس و فعال شدن دوباره ی ویروس پس از پیوند، در کنترل عفونت و کاهش اثرات مضر آن در نتیجه ی پیوند اهمیت بسیاری دارد. شیوه ی مطالعه: این مقاله ی مروری، پاتوفیزیولوژی سایتومگالو ویروس و تاثیر آن بر سیستم ایمنی را توصیف می کند و داروهای ضد ویروسی اختصاصی آن را مرور می نماید. بدین منظور واژگان کلیدی در پایگاه های اطلاعاتی معتبر مانند Scopus, PubMed, Google Scholar و Elsevier از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ جستجو شدند. در این میان، مطالعاتی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند، انتخاب و مورد استفاده قرار گرفتند. نتیجه گیری: عفونت با سایتومگالو ویروس، همچنان به عنوان یکی از مهمترین عوارض پس از پیوند سلول های بنیادی خون ساز آلوژن باقی مانده است. پاسخ های سلول T در ایجاد مصونیت طولانی مدت و جلوگیری از فعال شدن دوباره ی ویروس، نقش مهمی ایفا می کنند. پس از پیوند، عفونت ابتدایی با ویروس و یا فعال شدن دوباره ی عفونت ویروسی نهفته، اثراتی بر پاسخ های سیستم ایمنی علیه این عفونت ایجاد می کند. یکی از اثرات مهم این ویروس بر سیستم ایمنی، تاخیر در بازسازی سیستم ایمنی پس از پیوند می باشد. همچنین با وجود اینکه داروهای ضد ویروسی موجود، اثربخشی مطلوبی در جلوگیری و درمان عفونت سایتومگالو ویروس پس از پیوند نشان داده اند، اما ممکن است با افزایش خطر سمیت و مقاومت به دارو به دنبال مصرف طولانی مدت نیز همراه باشند. بنابراین ابداع روش های درمانی مکمل نوین، ایمن، قابل تحمل و موثر برای پیشگیری، درمان و مقابله با مقاومت دارویی عفونت سایتومگالو ویروس پس از پیوند، مورد نیاز است.

کلیدواژه ها:

سایتومگالو ویروس ، پیوند سلول های بنیادی خون ساز ، درمان ضد ویروسی ، سیستم ایمنی