پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس خودمتمایزسازی و هوش هیجانی در زوجین شهر مشهد

شکست در زندگی زناشویی آسیب های عمیق و گسترده ای به افراد و خانواده ها وارد می آورد. به همین دلیل در دهه های اخیر متخصصان حوزه خانواده به مطالعه سازوکارهای موثر در ایجاد یک ازدواج موفق علاقه مند گردیدند. لذا هدف از انجام این پژوهش پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس خودمتمایزسازی و هوش هیجانی در زوجین شهر مشهد می باشد. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است که در جامعه آماری زوجین مراجعه کننده به کلینیک های روان درمانی شهر مشهد در سال ۱۳۹۷ انجام شد. با استفاده از فرمول کوکران با در نظر گرفتن سطح خطای ۰/۰۵ و حجم جامعه ۳۲۰ نفر، ۴۲ زوج از بین این زوجین جهت انجام پژوهش به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ، مقیاس هوش هیجانی شوت و پرسشنامه خودمتمایزسازی اسکورن پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد. شاخص های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون خطی به روش گام به گام در سطح معناداری /۰۰۵ استفاده شد. نتایج رگرسیون گام به گام در جدول ۲ نشان داد که در گام اول متغیر خودمتمایزسازی (β=۰/۵۱۶, t=۱۰/۳۶۹, P=۰/۰۰۰)، در گام دوم متغیر هوش هیجانی (β=۰/۲۰۴, t=۴/۱۰۳, P=۰/۰۰۰) قدرت پیش بینی کنندگی رضایت زناشویی را در زوجین دارند و در مجموع ۳۶% از واریانس رضایت زناشویی در زوجین را به طور مثبت و معنادار تبیین می کنند. در نهایت باورهای خودمتمایزسازی و هوش هیجانی بالا فرد را به سمت عمل و اقدام مستقل سوق می دهد و با افزایش رضایت زناشویی همراه است.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، خودمتمایزسازی ، هوش هیجانی