بررسی رفتار سلولهای MG ۶۳ برداربست نانوکامپوزیتی الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون/کربن کوانتوم دات حاوی کاپتوپریل به منظور مهندسی بافت استخوان

مقدمه: روش الکتروریسی با قابلیت ساخت قطعات متخلخل مشابه ماتریکس استخوانی، روش مناسبی برای ساخت داربست های استخوانی است. از طرفیاستفاده از داروها در القای استخوان زایی به همراه داربست های مهندسی بافت، به عنوان رویکردی نوین در ترمیم استخوان آسیب دیده بسیار موردتوجهاست. هدف این مطالعه، بررسی رفتار سلول های MG۶۳ بر داربست نانوکامپوزیتی الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون/کربن کوانتوم دات حاوی کاپتوپریلبه منظور مهندسی بافت استخوان بود.مواد و روش ها: مورفولوژی الیاف توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و توزیع کربن کوانتوم دات در الیاف با میکروسکوپ الکترونی عبوری(TEM) مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی آب دوستی/ آبگریزی داربست از آزمون زاویه تماس با آب و برای بررسی میزان استحکام مکانیکی داربست ها از آزمون کشش استفاده شد. به منظور بررسی رفتار سلولی داربست از سلول MG-۶۳ استفاده شد و آزمون های MTT ، آلکالین فسفاتاز، آلیزارین قرمز، رنگ آمیزی دپی و بررسی SEM سلولی بر سطح داربست انجام گرفت.نتایج: نتایج کشت سلول حاکی از افزایش رشد سلول های MG-۶۳ بر داربست نانوکامپوزیتی حاوی ۵ / ۰ % درصد وزنی کربن کوانتوم دات و ۱۰ % کاپتوپریل در مقایسه با سایر داربست ها بود. به علاوه افزایش معنادار میزان ترشح آلکالین فسفاتاز بر داربست نانوکامپوزیتی حاوی ۵ / ۰ % درصد وزنی کربن کوانتوم دات و ۱۰ % کاپتوپریل کاملا مشهود بود.نتیجه گیری: نتایج تجزیه و تحلیل ها نشان داد که از داربست نانو کامپوزیت PCL / CQDs / CP می توان در مهندسی بافت استخوان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

پلی کاپرولاکتون ، کربن کوانتوم دات ، کاپتوپریل ، نانوکامپوزیت ، مهندسی بافت استخوان