تاثیر مهاجرت و حاشیه نشینی بر محیط زیست شهر تهران

رشد سکونتگاه های غیررسمی و نامنظم، به مثابه جزیره های فقر در حاشیه و درون شهرها مشکلی است که به دلیل حذف اقشارکم درآمد از نظام برنامه ریزی و لحاظ نکردن آنها به صورت فعال و به عنوان گروه های هدف در سیاست گذاری ها است و ازدلایل تخریب محیطزیست، تضعیف خدمات شهری و نزول زیربناهای موجود میباشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ابعادمختلف اثرات حاشیه نشینی بر شاخص های زیست محیطی است. روش پژوهش حاضر توصیفی- کتابخانه ای است. در واقع محققین با استفاده از مرور مبانی نظری و پیشینه ی پژوهش به بررسی ابعاد مختلف تاثیر مهاجرت و حاشیه نشینی بر محیط زیستشهر تهران است. پس از مرور ادبیات تحقیق ابعاد بهبود حاشیه نشینی و توسعه آن عبارتند از: امکانات آموزشی، امکانات درمانی،امکانات ورزشی و امکانات فرهنگی است.

کلیدواژه ها:

مهاجرت ، حاشیه نشینی ، محیط زیست