ارائه الگوی توسعه نظام نوآوری منطقهای در ایران (نمونه موردی: استان یزد)

سالها از مطرح شدن نوآوری به منزله محرک توسعه اقتصادی در مناطق میگذرد. یک دهه نیز از توجه به سیاستهای نظام نوآوری منطقهای در استان یزد میگذرد. ولی آثار مثبتی از این رویکرد در توسعه استان مشاهده نشده است. به همین دلیل این پژوهش با هدف ارائه الگوی مناسب توسعه نظام نوآوری منطقهای در ایران، با مطالعه استان یزد، به عنوان نمونه موردی، انجام شد. در این پژوهش شناسایی و تحلیل عوامل کلیدی موثر بر توسعه نظام نوآوری منطقهای با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی و شاخص اهمیت نسبی صورت گرفت. یافتههای این پژوهش بر اساس نظر متخصصان و فعالان این حوزه نشان داد سه عامل منابع انسانی، پارک علم و فناوری، و مراکز رشد و نوآوری و خلاقیت در استان یزد بیشترین اهمیت را بین سایر عوامل دارند که نشان دهنده تمرکز بودجه و سیاستها و پروژهها بر این عوامل و غفلت از سایر عوامل است. با توجه به اهمیت و اولویتهای مشخص شده و دستهبندی عوامل در نظام نوآوری استان یزد، پنج دسته قابل تفکیک است: ۱. سرمایه انسانی و اجتماعی؛ ۲. زیرساختهای نوآوری؛ ۳. فرایندهای نوآوری؛ ۴. پویاییهای کسبوکار؛ ۵. توسعه درونزا. میتوان نتیجه گرفت تا کنون تمرکز بر مرحله ابتدایی الگوی نظام نوآوری منطقهای، که بیشتر جنبه ورودی دارد، بوده است و نظام نوآوری استان یزد در مراحل ابتدایی است. مطابق الگوی ماحصل پژوهش، توسعه نظام نوآوری منطقهای استان یزد نیازمند تمرکز بر سه دسته عامل است: فرایندهای نوآوری، پویایی کسب وکار، توسعه درون زا.

کلیدواژه ها:

نظام نوآوری منطقه ای ، اقتصاد منطقه ای ، تحلیل عاملی اکتشافی ، شاخص اهمیت نسبی ، استان یزد