بازخوانی روایت بیهقی بر مبنای بازنمایی های حافظه فردی و جمعی

توجه به رابطه میان تاریخ و حافظه، می تواند منجر به رهیافت های نوینی در مطالعات تاریخ نگاری شود در این نوع بینش ، تاریخ نگاری علمی، به مثابه شکلی از حافظه در نظر گرفته می شود که تجربه های ارزشمندی را در اختیار پژوهشگر قرار میدهد. چالش اصلی این رویکرد، بازیابی روش هایی است که بر مبنای آن ها، گذشته، زمان حال را شکل می دهد و خود، بر پایه استنباط ها وادراکات حال شکل می گیرد. طرح بندی اصلی این پژوهش پاسخ گویی به پرسش هایی پیرامون رابطه میان شکل گیری آگاهی تاریخی بیهقی و حافظه جمعی و نقش حافظه تاریخی در ارائه تصاویر مرتبط با مولفه های مختلف فرهنگی و اجتماعی زمانه اوست. به رغم وجود ساختارهایی روایی مشترک میان تاریخ بیهقی با تاریخ نویسان هم عصر و پیش ازاو، خوانش این کتاب باتمرکز بر رابطه میان تاریخ و حافظه، معیاری به دست می دهد که از رهگذر آن می توان آن چه را که بیهقی بر وسعت قلمرو و تاریخ نگاری پیش از خود افزودهاست. در چارچوب تمایز میان «حافظه جمعی» و «حافظه فردی» بازخوانی و تحلیل کرد. نگارنده می کوشد تا بر پایه ایجاد تعادل در بررسی بازنمایی های جمعی در تاریخ بیهقی و خاطرات زندگی او، زمینه مناسبی برای بازنگری های ارزشمند در خوانش تاریخ بیهقی فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، تاریخ ، حافظه جمعی ، حافظه فردی