ضرورت توجه به سنت داستان پردازی در تاریخ غزنویان ایران و هند و جایگاه تاریخ بیهقی در داستان پردازی در این دوره

تاسیس غزنویان و تلاش برای کسب هویت ملی، با انگیزه مشروعیت هرچه بیشتر حکومت آنان بر ایرانیان، دوره ای از حمایت کم نظیر حکمرانان این سلسله از فرهنگ و ادب فارسی را به دنبال داشت. با تسلط غزنویان در ایران، گروه پرشماری از منشیان، شاعران، مورخان و داستان گزاران فرصت خودنمایی در دربار غزنه را پیدا کردند. برون داد عملکرد هریک از آنان که بی تاثیر از یکدیگر نیز نبود، محتوای دوران سازی را برای اخلاقشان در پی داشت. اما کارنامه سال ها تحقیق و پژوهش در ایران، به تبع نگاه نخبه گرا، عموما بر شناخت و تصحیح دفاتر دیوانی، شعری و تاریخی متمرکز شده وهنوز موضوع داستان گزاری در عصر غزنویان و برآیندهای مرتبط با تاریخ آنان، چنان که باید به رسمیت شناخته نشده است. در پژوهش حاضر، بر آن شده ایم تا نخست، پس از آشنایی با برخی از معدود داستان گزاران شناخته شده عصر غزنوی، شواهد تمرکز داستان پردازان بر شخصیت های موثر در تاریخ غزنویان بررسی شده و آن گاه برای نخستین بار، برخی از متون داستانی کمتر شناخته شده مرتبط بااین دوره در ایران و هند، معرفی شوند. در این میان، نقش ابوالفضل بیهقی در خور تامل است.

کلیدواژه ها:

غزنویان ایران و هند ، داستان پردازان ، روایات ناشناخته ، تاریخ بیهقی