بررسی ارتباط هیدرولیکی چاه مشاهده ای و آبخوان (مطالعه موردی: آبخوان بهشهر- بندرگز )

یکی از مباحث مهم در علوم مهندسی هیدرولیک و آب، هیدرولیک جریان آب زیرزمینی است. با توجه به قرار گرفتن قسمت اعظمی از خاک کشور ایران در منطقه خشک و نیمه خشک و محدودیت منابع آب زیرزمینی از یک طرف و برداشت بی رویه از آبخوان ها از طرف دیگر و همچنین روبرو بودن با مسائلی همچون نفوذ آلودگی ها به سفره های آب زیرزمینی نیاز به مطالعه بیشتر در این زمینه مشهود است. مدیریت وضعیت بحرانی منابع آب زیرزمینی در گام اول مستلزم شناخت کافی از سیستم آبخوان می باشد. در این تحقیق ارتباط هیدرولیکی آبخوان و ۱۶چاه منتخب در محدوده مطالعاتی بهشهر- بندرگز واقع در استان مازندران بررسی شده است. به منظور بررسی ارتباط هیدرولیکی آبخوان با چاه های مشاهده ای، نمودار تراز ماهانه سطح آب هر کدام از چاه های مشاهده ای را در طول دوره آماری موجود ترسیم نموده و رفتارسنجی شده است. سپس نوسانات تراز آب آن ها با نوسانات تراز هیدروگراف معرف آبخوان مقایسه گردیده و براساس میزان همخوانی نوسانات، وضعیت چاه ها در دو رده خوب و متوسط مشخص شده است. طبق رفتارسنجی سطح آب صورت گرفته در ۱۶حلقه چاه مشاهده ای این آبخوان نوسانات ۱۱حلقه دارای همخوانی خوبی با نوسانات هیدروگراف معرف آبخوان داشته و ۵حلقه نیز همخوانی متوسط با هیدروگراف داشته است. ولی به طور کل، تمامی چاه های مشاهده ای آبخوان بهشهر- بندرگز دارای ارتباط هیدرولیکی با آبخوان می باشند.

کلیدواژه ها:

ارتباط هیدرولیکی ، پیزومتر ، آب زیرزمینی