درآمدی بر سیلاب حوضه های آبخیز ایران از نگاه تحلیل فراوانی

تحلیل فراوانی سیلاب یکی از بنیادی ترین مباحثی می باشد که تقریبا برای تمامی اقدامات مدیریتی و اجرایی سیل مورد استفاده قرار می‎ گیرد، از این رو در پژوهش حاضر سعی کردیم تا به صورت جامع و به عنوان یکی از اولین مطالعات در مقیاس ملی برای ۱۴۲ زیرحوضه در سراسر کشور، به این موضوع بپردازیم. بر مبنا نتایج آزمون های نکویی برازش آندرسون-دارلینگ، کلوموگروف-اسمیرونف و کرامر-فون-مایسس مشخص شد که سه توزیع لجستیک تعمیم یافته، گاما تعمیم یافته و مقادیر حدی تعمیم یافته سه کاندید نخست برای برازش به داده های دبی اوج سیلاب در اغلب زیرحوضه های کشور هستند. بر اساس نتایج تحلیل فراوانی نیز مشخص شد که برای سیلاب های صد ساله زیرحوضه های غرب کشور دارای بزرگ ترین سیلاب ها هستند؛ در حالی که از نظر سیلخیزی عمدتا زیرحوضه های شمال کشور سیلخیزتر هستند. بطور کلی نتایج نشان داد که زیرحوضه های تله زنگ، تنگ پنج بختیاری و جلوگیر در میان اغلب زیرحوضه های کشور بزرگترین سیلاب های صد ساله را با دبی بیش از ۶۷۰۰ متر مکعب بر ثانیه تجربه می کنند. این در حالی است که حوضه های وطنا، صنوبر و کورسر با دبی ویژه صد ساله بیش از ۳/۴ متر مکعب بر ثانیه بر کیلومتر مربع جزو زیرحوضه های نخست از نظر سیلخیزی در کشور هستند.

کلیدواژه ها:

سیلاب ، سیلخیزی ، دبی ویژه ، تحلیل فراوانی ، توزیع احتمال