بررسی حدود اختیارات نمایندگان قراردادی در حقوق ایران

نمایندگی رابطه ای حقوقی است که به موجب آن اشخاص اختیار انجام اعمال حقوقی و در مواردی اعمال مادیرا به نام و به حساب دیگری (شخص اصیل) مییابند و آثار این اعمال مستقیما متوجه خود اصیل میشود. ازآنجایی که موضوع بحث حاضر در آثار حقوقی ما چندان مورد توجه قرار نگرفته و شرایط و احکام و آثار موضوع، مورد بررسی تفصیلی واقع نشده است و مقررات موجود در این زمینه نیز ناقص است و در مقابل همه روزه دادگاه ها و مراجع اداری با انواع و اقسام نمایندگی های قراردادی ارتباط داشته و نمایندگان قراردادی را در محاکم و دادرسی ها دخالت می دهند، لذا مقاله حاضر می کوشد تا با بررسی موقعیت نماینده قراردادی، اختیارات، وظایف و مسئولیتهای او را با تکیه بر اصول و قواعد کلی حقوقی از یک سو و دیدگاه های قضات محاکم و رویه قضایی از سوی دیگر مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. نمایندگی قراردادی ارادی است و می تواند به صورت انفرادی یا دسته جمعی باشد. در نمایندگی قراردادی که می توان به وکالت و عاملیت و حق العمل کاری اشاره کرد نماینده با عقد قرارداد در مورد بخصوصی به عنوان نمایندگان اشخاص حقیقی یا حقوقیانتخاب می شوند. وجود شخص نماینده و صلاحیت و اهلیت و اصیل بودن نماینده از ارکان نمایندگی است.در نمایندگی قراردادی با اختیار آمر نمایندگی از بین می رودو نماینده عزل می شود.

کلیدواژه ها:

نمایندگی ، نماینده قراردادی ، حدود ، اختیارات قانونی