کاربرد مدل فیزیکی در شبیه سازی روش غرقاب دائم و متناوب خاک های شور و سدیمی

 شوری و سدیمی بودن خاک یکی از مشکلات بارز در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک است. آبشویی نمک های محلول، یکی از روش های اصلاح و به سازی خاک های شور و سدیمی است. هدف از این پژوهش، تعیین میزان آب آب­شویی لازم به دو روش غرقاب دایم و متناوب، مقایسه این دو روش با یکدیگر، با توجه به ویژگی های خاک قبل از آب­شویی روی خاک های استان مرکزی بوده است. به­منظور تهیه نمونه خاک در هر منطقه، تعداد پنج نمونه، از سطح تا عمق نیم متری از پروفیل خاک با فواصل ده سانتی متری، برداشت شد. نمونه های خاک به همان ترتیبی که از نیم­رخ خاک برداشت شده بودند، درون استوانه هایی که به این منظور طراحی شدند، قرار داده شد. عملیات آب­شویی به میزان ۵۰ سانتی متر در پنج تناوب انجام شد. هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم خاک پس از آب­شویی اندازه گیری و با مقادیر این دو پارامتر قبل از آب­شویی مقایسه گردید. به منظور تعیین مناسب ترین روش آب­شویی آزمون آماری مقایسه میانگین دانت انجام گردید. نتایج نشان داد که آبشویی باعث شوری زدایی و سدیم زدایی شده به طوری که به طور متوسط تا عمق مورد نظر، شوری خاک از ۱۲/۲۰ به ۸۰/۷ dS/m در روش غرقاب دایم و ۶۳/۵ dS/m در روش متناوب کاهش یافته و هم چنین درصد سدیم تبادلی از ۳۵/۴۰ به ۱۱/۳۷ در روش غرقاب دایم و ۱۸/۲۹ در روش متناوب کاهش یافته است. نتایج نشان داد که آب­شویی نمک های محلول به روش متناوب در هر سه منطقه راندمان بالاتری داشته و می توان روش غرقاب متناوب را برای آب­شویی خاک های منطقه مورد مطالعه توصیه نمود

کلیدواژه ها:

راندمان آبشویی ، خاک های شور و سدیمی ، عمق آب آبشویی ، روش آب شویی