آیا با تقویت رضایت زناشویی، خودکارآمدی فرزندپروری والدین دانش آموزان دبستانی افزایش می یابد؟

مقدمه: با توجه به اهمیت تربیت نسلی سالم و پویا؛ این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی بر رضایت زناشویی وخودکارآمدی فرزندپروری والدین دانش آموزان دبستانی صورت گرفته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر کارآزمایی آموزشی کنترل شده تصادفی بود که بر روی ۱۰۴ نفر از والدین دانش آموزان انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه های خودکارآمدی فرزندپروری(TOPSE) و رضایت زناشویی بود. مداخله آموزشی فقط برای گروه آزمون در ۷ جلسه ۹۰ دقیقه ای برگزار شد. بعد از دو ماه والدین در هر دو گروه، مجددا پرسشنامه ها را تکمیل کردند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS/۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی والدین ۲/۵±۳۶ بود. آزمون آنالیز کوواریانس نشان داد که ۲ ماه بعد از مداخله میانگین نمره کل خودکارآمدی فرزندپروری (۰۰۷/۰ =P) و حیطه های بازی و سرگرمی با کودک (۰۰۴/۰ =P)، نظم و انضباط (۰۰۹/۰ = P)، پذیرش خود (۰۳/۰ =P) و آگاهی و یادگیری (۰۰۲/۰ =P) در گروه آزمون به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود. همچنین آزمون t زوجی نشان داد که میانگین نمره رضایت زناشویی در گروه آزمون ۲ ماه بعد از مداخله به طور معناداری بیشتر از قبل از مداخله بود(۰۰۱/۰ P <) اما در گروه کنترل بین دو زمان اختلاف معناداری وجود نداشت (۹۵/۰ =P). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بر تاثیر مثبت آموزش رضایت زناشویی در ارتقاء خودکارآمدی فرزندپروری والدین دانش آموزان دبستانی دلالت می کند لذا پیشنهاد می گردد در جلسات آموزش خانواده دبستان به این موضوع پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، خودکارآمدی فرزندپروری ، مداخله آموزشی ، والدین ، دبستان