به کارگیری مدل رگرسیون لجستیک در بررسی عوامل موثر بر بستری مجدد بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب

زمینه و هدف: بستری مجدد، به بستری بیمار در بیمارستان بعد از ترخیص وی در یک دوره زمانی مشخص اطلاق می شود که شیوع آن در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی نسبت به سایر بیماری های مزمن بالاتر بوده و حدود۵۰-۱۰% طی ۶-۳ ماه بعد از ترخیص است. پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل اجتماعی- اقتصادی موثر بر بستری مجدد بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب در بخش داخلی قلب بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۸۷ صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی، تعداد ۱۱۰ نفر از زنان و مردان مبتلا به نارسایی احتقانی قلبی به روش نمونه گیری سهمیه ای مبتنی بر هدف انتخاب شدند، و براساس سابقه بستری طی ۶ ماه منتهی به تحقیق، در دو گروه قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه از خود بیمار و رجوع به پرونده ها جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار استنباطی صورت گرفت. یافته ها: ۸/۶۱% نمونه های مورد پژوهش طی ۶ ماه منتهی به تحقیق، بستری مجدد داشتند و از میان عوامل بررسی شده در پژوهش، سه عامل مشکل اقتصادی در امر درمان، وضعیت زندگی بیماران و درآمد کم بر میزان بستری مجدد این بیماران تاثیرگذار بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد عوامل اجتماعی- اقتصادی که برخی از آنها قابل تعدیل هستند خطر بستری مجدد را در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلبی افزایش می دهند. لذا توصیه می شود توجه بیشتری به عوامل موثر بر شیوع آن به عمل آید.

کلیدواژه ها:

Patient Readmission ، Heart Failure ، Heart Failure-Therapy ، بستری مجدد ، نارسایی قلب ، نارسایی قلب- درمان