شیوع فرسودگی شغلی در دانشجویان سال آخر پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، سال ۱۳۸۶

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی فرآیندی است که تحت استرس شغلی شدید به وجود می آید و می تواند باعث بروز انواع بیماری های جسمی، روانی و نگرش منفی نسبت به فعالیت های حرفه ای و عدم ارتباط مطلوب با گیرنده خدمت شود. فشار روانی اغلب در میان دانشجویان پزشکی گزارش شده است که این امر توجه مسئولین آموزشی را می طلبد. هدف از این مطالعه، تعیین میزان فرسودگی شغلی و عوامل همراه آن در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی که بر روی کلیه دانشجویان سال آخر رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال ۱۳۸۶ انجام شد، از پرسشنامه استاندارد Maslach Burnout Inventory استفاده گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون کای اسکوئر صورت گرفت و ۰۵/۰p< سطح معنی داری اختلاف ها قرار داده شد. یافته ها: میزان کلی فرسودگی شغلی در بین دانشجویان پزشکی ۱/۹۱% بود. ۹/۸% آنان فاقد فرسودگی شغلی بودند. در این بررسی بین سن، جنس، وضعیت تاهل، بومی و غیربومی بودن، مصرف سیگار، مدت دوره کارورزی، و میزان علاقمندی به رشته پزشکی با فرسودگی شغلی رابطه آماری معنی داری به دست نیامد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد درصد بالایی از دانشجویان سال آخر رشته پزشکی دارای فرسودگی شغلی هستند. بنابراین باید دانشجویان پزشکی در جهت کمک گرفتن از مراکز مشاوره برای رفع فرسودگی شغلی تشویق شوند و تسهیلات لازم از جمله برگزاری کارگاه های مهارت های زندگی و کنترل استرس برای کمک به آنها در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Burnout ، Professional ، Students ، Medical ، Kashan ، Iran ، فرسودگی شغلی ، دانشجویان پزشکی ، کاشان ، ایران