مقایسه تغییرات بیونشانگرهای استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته و افراد سالم

زمینه و هدف: اهمیت استرس اکسیداتیو در تشکیل و آسیب زایی بیماری گلوکوم شناخته شده است .در گزارشها نیز تغییر پروفایل اکسیدان/آنتی اکسیدان سرمی در پاتولوژی های چشمی آمده است. این مطالعه با هدف مقایسه بیونشانگرهای استرس اکسیداتیو و پروفایل آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته و افراد سالم انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه تحلیلی مورد - شاهدی بر روی ۵۶ فرد مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته (PCAG) (۲۶ مرد و ۳۰ زن) مراجعه کننده به بخش چشم بیمارستان های فارابی و حضرت رسول (ص) و ۸۰ فرد سالم به عنوان گروه کنترل (۳۷ مرد و ۴۳ زن) انجام شد. غلظت مالون دی آلدئید (MDA) گلبول های قرمز، میزان ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم (TAC)، میزان گلوتاتیون احیای گلبول های قرمز و محصولات پیشرفته اکسیداسیون پروتئین سرم (AOPP) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و مربع کای تحلیل شدند. سطح معنی داری، ۰۵/۰≥p در نظر گرفته شد. یافته ها: غلظت های همولیزات MDA در بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته در مقایسه با افراد سالم، به طور معنی داری افزایش داشت (۰۱۵/۰p=)، درحالی که سطوح سرمی TAC در این بیماران، به طور معنی دار کاهش نشان داد (۰۱۶/۰p=). همچنین سطوح سرمی AOPP بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته در مقایسه با افراد سالم، افزایش معنی داری یافت (۰۱۹/۰p<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد افزایش پراکسیداسیون لیپیدی و اکسیداسیون بیولوژیک پروتئینی، همچنین کاهش قابل توجه ظرفیت تام آنتی اکسیدانی پلاسما در بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته در قیاس با افراد سالم، اشاره به نقش پاتولوژیکی افزایش آسیب اکسیداتیو در گلوکوم اولیه زاویه بسته دارد.

کلیدواژه ها:

Glaucoma ، Angle-Closure ، Oxidative Stress ، Antioxidants ، آب سیاه زاویه بسته ، استرس اکسیداتیو ، آنتی اکسیدان ها