وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری لیشمانیوز جلدی و خصوصیات اکولوژیک پشه خاکی ها در شهرستان مراوه تپه، استان گلستان، سال ۱۳۹۱-۱۳۹۰
محل انتشار: مجله دانشگاه علوم پزشکی قم، دوره: 9، شماره: 6
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 134
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MUQ-9-6_007
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1401
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: بیماری لیشمانیوز یکی از بیماری های ناقل است که توسط پشه خاکی ها انتقال می یابد. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت اپیدمیولوژیک این بیماری و خصوصیات اکولوژیک پشه خاکی ها در شهرستان مراوه تپه انجام شد
روش بررسی: در این مطالعه میزان بروز بیماری محاسبه و انتشار آن در دهستان های مختلف با استفاده از GIS رسم گردید. سپس تعداد ۳ روستا به طور تصادفی انتخاب و نمونه گیری از پشه خاکی ها در ماه های تیر، مرداد و شهریور انجام شد. در هر ماه یک بار تعداد ۱۰ عدد تله چسبان در هریک از اماکن محل زندگی انسان، دامها، پرندگان، لانه های جوندگان و محیط های غیرمسقف نصب گردید. کل پشه خاکی های صیدشده جمع آوری و گونه آنها شناسایی شد. اطلاعات با استفاده از آزمون کای دو تجزیه و تحلیل شدند، سطح معنی داری، ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته ها: در سالهای ۱۳۹۱-۱۳۹۰، تعداد ۱۵۹ مورد مبتلا به لیشمانیوز جلدی گزارش شد که بیشترین بروز بیماری در دهستان مراوه تپه بود. همچنین در مجموع ۱۹۸۳ عدد پشه خاکی صید و وجود ۱۳ گونه پشه خاکی مشخص گردید. Ph. papatasi گونه غالب منطقه (۶/۳۱%)، همچنین گونه غالب در لانه های جوندگان، اماکن داخلی محل زندگی دامها و انسان بود. S. sintoni گونه غالب در اماکن داخلی محل زندگی پرندگان و محیط های غیرمسقف بود. بین وفور گونه های مختلف پشه خاکی ها و اماکن مختلف صید آنها، ارتباط معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰>p). به ازای هر تله، تعداد ۹۳/۷ عدد پشه خاکی صید شد که بیشترین وفور در لانه های جوندگان و کمترین وفور در اماکن انسانی و به ترتیب برابر ۹۴/۱۷ و ۳/۲ عدد در هر تله بود.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد لانه های جوندگان یک محل مناسب جهت استراحت و تکثیر پشه خاکی ها می باشد.
کلیدواژه ها:
Psychodidae ، Leishmaniasis ، Cutaneous ، Golestan ، Iran ، نتایج این مطالعه نشان دادلانه های جوندگان یک محل مناسب جهت استراحت و تکثیر پشه خاکی ها می باشد
نویسندگان
ایوب صوفی زاده
Golestan University of Medical Sciences
مصطفی قربانی
Alborz University of Medical Sciences
مصطفی قربانی
Tehran University of Medical Sciences
احمد گرگانلی دوجی
Golestan University of Medical Sciences
عبدالعظیم قره مشک غراوی
Golestan University of Medical Sciences
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :