تاثیر ۸ هفته برنامه تمرین هوازی بر اختلالات تغذیه ای و ترکیب بدن دانشجویان دختر غیرورزشکار دانشگاه علوم پزشکی گیلان

زمینه و هدف: در این پژوهش، تاثیر ۸ هفته برنامه تمرین هوازی بر اختلالات تغذیه ای و عوامل منتخب بدنی دانشجویان دختر غیرورزشکار دانشگاه علوم پزشکی گیلان بررسی شد. روش بررسی: این تحقیق نیمه تجربی به روش پیش آزمون و پس آزمون بر روی ۲۶۳ دانشجوی دختر غیرورزشکار دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد، از بین این تعداد، ۲۱ دانشجو که نمره بیشتر یا مساوی ۲۰ در پرسشنامه نگرش غذایی-۲۶ داشتند، به صورت تصادفی ساده به دوگروه تجربی (۱۱ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تﻘسیم شدند. گروه تجربی بهمدت ۸ هفته و هرهفته ۲ جلسه تمرین هوازی با شدت ۷۵-۶۰% ضربان قلب بیشینه انجام دادند، ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. قبل و بعد از دوره تمرینی؛ قد، وزن، چربی زیرپوستی، دور کمر و دور لگن با استفاده از ابزار استاندارد برای هر دو گروه کنترل و تجربی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرونف و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، ۰۵/۰p< در نظر گرفته شد یافته ها: در این مطالعه، برنامه تمرین هوازی بر متغیرهای اختلال تغذیه، BMI، WHR و درصد چربی، اثر معنی داری داشت (۰۵/۰p<)، اما بر وزن بدون چربی تاثیر معنی داری نداشت (۰۵/۰p>). بین دو گروه کنترل و تجربی در متغیرهای اختلال تغذیه، BMI و درصد چربی، تفاوت معنی داری مشاهده گردید (۰۵/۰p<)، اما بین متغیر های وزن بدون چربی و WHR، تفاوت معنی داری دیده نشد (۰۵/۰p>). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد انجام تمرین هوازی با شدت متوسط می تواند به عنوان یک راهکار درمانی موثر و کم هزینه برای کاهش اختلالات تغذیه ای و بهبود ترکیب بدن افراد دارای اختلالات تغذیه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Nutrition and feeding disorders ، Exercise ، Body composition. ، اختلالات تغذیه و خوراک ، ورزش ، ترکیب بدن