بررسی مبانی مجازات جایگزین در جرایم اطفال در فقه و حقوق کیفری ایران

افزایش بی رویه ی زندانیان خود می تواند مشکل هایی را ایجاد کند که در عمل هدف های تربیتی و تنبیهی در تعیین مجازات زندان را از بین ببرد و خنثی کند؛ در میان تمام بزهکاران، اطفال و نوجوانان به لحاظ شرایط سنی و آینده ای که در پیش رو دارند، از وضعیت حساس تری برخوردارند که به عقیده بسیاری از روانشناسان و حقوقدانان نیازمند توجه ویژه دستگاه های قضایی و اجراییو نیز اعمال راهکارهای جدیداز جمله استفاده از مجازات جایگزین حبس هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی حقوقی مجازات های جایگزین جرایم اطفال در نظام قضایی ایران و فقه اسلامی می باشد؛ که به روش توصیفی تحلیلی انجام می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد؛ در کشور ما پس از طی مراحل گوناگون تقنینی و قضایی و اجرایی، تدابیر جایگزین حبس در مورد کودکانو نوجوانان، بالاخره جایگاه خود را در نظام حقوقی یافتند و در قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ و در فصل دهم این قانون پیش بینی شدند. محور اصلی سیاست گذاری صورت گرفته در قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ را می توان در تمرکز بر دیدگاه های اصلاحیو تربیتی و تلاش در جهت حذف هرچه بیشتر واکنش های کیفری مشاهده نمود. همچنین می توان به این نتیجه دست یافت که؛ مجازات های جایگزین حبس در حقیقت وسیله ای است برای استفاده از اقداماتی که می تواند روند اصلاح مجرمان را سرعت بخشدو در نهایت نتیجه گیری می شود که اجرای موفقیت آمیز این تدابیر، نیازمند فرهنگ سازی مناسب در این جامعه است.

کلیدواژه ها:

عدالت ترمیمی ، سیاست جنایی ، جایگزین حبس ، جرایم اطفال.