بررسی نقش کاربری مناسب اراضی درکاهش سیلخیزی حوضه ابخیز زیدشت طالقان با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

عدم تناسب کاربری اراضی درحوضه آبخیز زیدشت طالقان اصلی ترین عامل بروز سیلابهای عظیم و مخرب بهاره و پاییزه می باشد. در این تحقیق مقایسه و پیشنهاد کاربری هر قطعه زمین با استفاده از روش Sheng صورت گرفته و کاربری هر قطعه زمین با توجه به دو پارامتر شیب زمین و عمق خاک و تلفیق محدودیتهایی از قبیل محدودیت سیلگیری و مالکیت اراضی انتخاب می گردد. نقشه قابلیت اراضی حوضه با توجه به پارامترها و محدودیتهای مورد نظر در محیط GIS تهیه شده و با مقایسه کاربری فعلی اراضی زیدشت، مناطق عدم تناسب کاربری (36/67 درصد) و مناطق با کاربری متناسب ولی نیازمند عملیات حفاظتی (4/8 درصد) مشخص گردید. سپس شماره منحنی و دبی اوج سیل در دوره بازگشتهای 2، 5، 10، 20، 25، 50 و 100 ساله در دو حالت کاربری فعلی و کاربری پیشنهادی توسط روابط S.C.S تعیین و میزان بارش در دوره بازگشت های مذکور توسط روابط وزیری محاسبه شده و نقش عدم تناسب کاربری اراضی درافزایش دبی سیل به میزان 40/85 درصد محرز شد. بعد از تجزیه و تحلیل آماری، اختلاف دبی سیب در دو حالت کاربری فعلی و کاربری آتی در سطح 95 درصد معنی دار شد.

کلیدواژه ها:

روش تی شنگ ، کاربری اراضی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) ، دوره بازگشت سیل و دبی اوج