نقش معماری و شهرسازی بر مهندسی شهری و مدیریت شهری

در توسعه محیط مصنوع، حرفه – دانشهای مختلفی باید به طور سازنده با اندرکنش مثبت و هم پیوند به کار آیند. این جریان باید در تمامی سطوح اعم از آموزش، برنامه ریزی؛ طراحی، مدیریت، اجرا و بهره برداری در نظرگرفته شود. برای ایجاد و خلق یک محیط همگانی بیرونی خوب؛ همکاری و تعامل مطلوب میان عناصر سازنده مکان شامل: مردم، سازندگان، مدیران و متخصصین (طراحان، برنامه ریزان، جامعه شناسان، اقتصاددانان و... ) باید برقرار شود. در این میان، قشر طراحان شامل: معماران منظر و طراحان شهری به عنوان دو حرفه اصلی طراحی محیطی، از نقشی محوری و راهبردی برخوردارند. همانطورکه تعامل میان مردم، سازندگان، طراحان و مدیران بایستی صورت پذیرد، این تعامل در میان خود قشرطراحان و متخصصین نیز از اهمیتی دوچندان برخوردار است. چرا که بدون اتفاق نظر تخصصی و همکاری همه جانبه، برقراری تعامل سازنده غیرممکن بوده و تداخل غیرسازنده و مخرب میان این رشته ها با پیش زمینه های فکری و عملی تقریبا مشابه و مشترک، رخ خواهد داد. این درحالی است که در واقعیت، موضوعاتی که با معماری منظر و طراحی شهری ارتباط دارد، در همه بخشها، مرز بین هم پیوندی و تعامل سازنده، مخدوش و مسئله دار است. توسعه زمانی سازنده است که شامل هم پیوندی باشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: مدیریت شهری ، طراحی شهر ، شهرسازی.