نقش توسعه منابع انسانی سازمان ها با رویکرد مزیت رقابتی پایدار(مطالعه موردی شهرداری ساوه)

در عصر اقتصاد مبتنی بر دانش و در پی تغییرات وسیع و رشد اقتصادی - اجتماعی جامعه ، به منظورخلق و افزایش ارزش سازمانی و موفقیت سازمان ها در ابعاد مختلف منابع مالی و مادی - اجتماعی منوط به دست یابی به سرمایه های نامحسوسی است که به کمک آن ها می توان به برتری رقابتی پایدار رسید. این موفقیت مستلزم توانایی سازمان در گرو مدیریت منابع سازمان می باشد. در محیط راهبردی جدید، سازمان هایی پیشرفت خواهند کرد که خود را سازمانی یادگیرنده بدانند که هدفش بهبود مداوم سرمایه فکری است »مزیت سازمانی پایدار.« سازمانی که قادر به افزایش سرمایه فکری خود نباشد، قادر به بقا نیست . لیکن علی رغم اهمیت فزاینده سرمایه فکری به عنوان منبع حیاتی برتری رقابتی سازمان ها، درک محدودی از آن وجود دارد. این در حالی است که مدیریت سرمایه فکری به مدیران سازمان ها اجازه خلق ، پرورش، کنترل و حفظ یک منبع مستحکم مزیت رقابتی را می دهد. آمد مقاله حاضر چیستی و چگونگی مدیریت سرمایه فکری را در شهرداری ساوه به عنوان یک سازمان عمومی بررسی کرده است بنابراین ، دستیابی به مزیت رقابتی و بقای سازمان در گرو توانایی آن در خلق ، ذخیره، توزیع و کاربرد دارایی های دانشی است . روش تحقیق ، توصیفی -تحلیلی و جامعه آماری این تحقیق نیز معاونان شهرداری و مدیران سازمان ها و شرکت های پیمانکاری وابسته مورد مطالعه بودند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در سازمان ها و شرکت های بررسی شده بین سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری شان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. به عبارت واضح تر، با افزایش سرمایه اجتماعی ، سرمایه فکری شان در ابعاد انسانی ، ساختاری و رابطه ای افزایش یافته و موجب افزایش بهره وری و عامل مزیت رقابتی است .

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، سرمایه انسانی ، سرمایه ساختاری ، سازمان عمومی ، مزیت سازمانی پایدار