بررسی روابط خوش بینی و تاب آوری با عزت نفس دانش آموزان پسر شهرستان ملارد

عزت نفس یک عامل روانشناختی مهم و اثرگذار بر سلامت و کیفیت زندگی افراد به شمار می رود با افزایش عزت نفساحساس توانمندی و ارزشمندی در فرد به وجود می آید و تغییرات مثبت هم چون پیشرفت تحصیلی ، افزایش تلاش برایکسب موفقیت، داشتن اعتماد به نفس بالا، همت بلند داشتن و تمایل به سلامتی بهتر در فرد پدیدارتر می شود. در پژوهشحاضر، هدف محقق مطالعه بررسی روابط خوشبینی و تاب آوری با عزت نفس دانش آموزان پسر شهرستان ملارد بوده است.این پژوهش از نوع کمی بوده که از منظر هدف کاربردی و از منظر مسیر همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضررا ۳۶۶ نفر از دانش آموزان پسر شهر ملارد تشکیل دادند که پرسشنامه در اختیار آن ها قرار گرفت. در این پژوهش ازپرسشنامه استاندارد عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷)، پرسشنامه استاندارد خوش بینی اسچنن موران و همکاران (۲۰۱۳)و پرسشنامه استاندارد تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. برای تحلیل داده ها نیز از روش ضریب همبستگیو رگرسیون چند متغیره استفاده شد. همچنین از آزمون کولگمرنوف-اسمیرنف نیز برای بررسی نرمالیتی داده ها استفادهشده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد و میانگین) و آمار استنباطی (تی مستقل ورگرسیون) استفاده شد. نتایج نشان می دهد که خوش بینی و تاب آوری پیش بینی کننده عزت نفس دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، تاب آوری ، خوش بینی ، دانش آموزان پسر شهرستان ملارد