واکاوی قصورات پرستاری از منظر نظام قضایی ایران

پرستاران بزرگترین گروه در میان کارکنان بهداشتی بوده و از دیدگاه حقوقی و اخلاقی باید پاسخگوی مراقبت های ارائهشده باشند. زیرا خطای آنان سنگین و در اغلب موارد جبران ناپذیر است. لذا مقنن در جهت جلوگیری از این صدمات،اشتباهات کادر درما ن اعم از پزشکان و پرستاران را مورد توجه قرار داده و برا ی آنان مجازا ت هایی تعیین کردهاست. هدف از این مقاله تبیین مفهوم قصور پرستاران در فرآیند مراقبت از بیماران بستری و رویکرد دستگاه قضایی کشوردر قبال قصور آنان است. این پژوهش مروری بر قوانین داخل کشور اعم از قوانین قصاص، دیات و تعزیرات، پرونده هایکیفری مرتبط با قصور پرستاری در مجتمع قضایی جرائم پزشکی شهر تهران و نیز مروری بر آراء و دیدگاه های حقوقدانان و صاحب نظران این رشته در کتب حقوقی با موضوعات حقوق جزا ی عمومی و حقوق کیفری اختصاصی مربوط بهجرائم علیه اشخاص انجام گرفته است.برا ی مسئول شناخته شدن پرستاران در نظام قضایی ایران باید رفتار ناشی از تقصیر، منتهی به فوت یا حداقل ایراد صدمهبه بیمار گردد و بین رفتار و نتیجه حاصله رابطه سببیت عرفی موجود باشد. در نظام قضایی ایران، مقنن در قوانینکیفری، از تقصیر یا قصور تعریفی ارایه نکرده است و تنها به ذکر مصادیق آن، اعم از بی مبالاتی، بی احتیاطی، عدم مهارتو عدم رعایت مقررات و نظامات دولتی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

قصورات پرستاری ، قانون ، رویکرد نظام قضایی ایران ، رفتار مجرمانه ، رابطه سببیت